سایه ای بر دیوار

سایه ی قلب شکسته ای

خوب مینگرم میفهمم

این سایه ی قلب شکسته ام بر روی دیوار است

یادم میایدوقتی سایه ی قلبم را بر دیوار اویختم

فقط کمی ترک داشت

اما حالا ترک سایه ی قلبم شکسته است

باید قلب شکسته ام را بندی بزنم

افسوس...

قلبم ازدوست داشتن شکست

از عشق شکست

از مهربانی شکست

کاش میدانستم مرحمش چیست؟؟؟

شاید کمی دعا شاید کمی محبت

شاید گوشه ی چشمی نگاه از خدا...

در کوچه باغ ها  با یاد تو تنها قدم میزنم  ...

یاد زمزمه های شیرین دوستت دارم های تو افتادم...

اما چه کوتاه بود عمر این  احساسات  

زیبا و دلنشین با واژه ها بازی کردی

بازی کردن رو خوب بلد بودی...

نازنینم با  منمم همچون واژه های کلامت بازی کردی

بیزارم از سادگی های دلم ...

بیزارم از این همه  دروغ...

برای من شب بهانه ایست تا از تو نوشتن را تکرار کنم  ای بهترین بهانه برای حس زیبایی

هیچ میدانستی دلگرم تو هستم!?!

کاش میدانستی...

که با نفست نفس می کشم,به خدای تو سوگند!!

از نبودنت چه زجر ها که کشیدم کمی نگاهت را پایین بیندازی مرا خواهی دید که به التماس برای ماندنت قسم میخورم  اری مرا به اغوش گرم خود دعوت کن تا کمی دلگرمت شوم مانند همان روز های  اشنایی من برای  ان روز ها میمیرم...

از تو نوشتن را عادتی ساختم بهر تنهایی خویش...

تو نیستی اما یادت همیشه وهرجا در قلب من است...

چه زیباست یاد تو کردن...

یاد کسی که زمانی همه ی زندگیش بوده ام وحال دیگر هیچ سخنی ویادی ازاو نیست...

همه ی وجودم را تقدیمت کردم همه ی احساساتم را به پایت ریختم اما در اخر از تو چه شنیدم؟!!؟

جز خدا نگهدار...

نمیدانم چه شد که یک دفعه قلبت را از سنگ ساختی ...

نمیدانم شاید قلب مهربانت را به دیگر کسی هدیه دادی!!!

ومن را با غم های تنهاییت تنها گذاشتی ورفتی...

عیب نداره تو خوش باش من هم با یادت خوشم چه میشود گفت ...

جز از درد تنهایی...

.